غم

تا حالا معمولا خبرهای بد (معمولا فوت عزیزان ) رو به بدترین شکل ممکن متوجه شدم. یعنی بدون هیچ زمینه سازی و ایجاد آمادگی، یک دفعه با خبر مواجه شده ام.

اولین عکس العملم معمولا یخ زدن است. یعنی در جای خودم میخکوب میشم. و بعد از آن متوسل به انکار میشم. و تلاش می کنم که به منبعی دست پیدا کنم که خبر را از بیخ و بن تکذیب کنه. اما معمولا این تلاش منجر به تثبیت خبر می شود. و چاره ای جز پذیرش خبر برایم نمی ماند. و این جاست که تازه واکنش های احساسی که بقیه  از خود نشان می دهند از من سر می زند.
و در این حالت متنفر می شوم از آدم هایی که می گویند صبرش تمام شده. یا این که  آروم بود. یا در نگاه اول می گویند چقدر خوب برخورد کرد