ﺩﻟـــﻢ ﻫــــﻮﺱ ﯾـــــﮏ ﺩﻭﺳـــﺖ ﮐـــﺮﺩﻩ ...
ﯾــــﮏ ﺭﻓﯿــــﻖِ ﺷــﺶ ﺩﺍﻧــــــﮓ ... 
ﯾــــــﮏ ﺁﺭﺍﻡِ ﺩﻝ ... 
ﮐﺴـﯽ ﮐـﻪ ﺍﻣﺘﺤـﺎﻧـﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﻓـﺎﻗـــﺖ ﭘـﺲ ﺩﺍﺩﻩ ... ﻭ ﺩﯾـــﮕﺮ ﻣﺤـــﮏ ﺯﺩﻧــــﯽ ﺩﺭ ﮐـﺎﺭ ﻧــﺒـﺎﺷﺪ ...
ﺭﻓﯿـﻘﯽ ﮐــﻪ ﻣــﻦ ﻧـﮕــﻮﯾـــﻢ ﻭ ﺍﻭ ﺑــــﺸﻨﻮﺩ ...
ﺑﺨــﻨﺪﻡ ﻭ ﺣـﺠﻢ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻨــﺩﻩ ﺍﻡ ﺑــﺒﯿـﻨﺪ ...
ﺭﻓﯿﻘـﯽ ﮐﻪ ﺑﮕـﻮﯾـﻢ ﺑـﺮﻭ ، ﺑﻤــﺎﻧﺪ ﻭ ﺁﺭﺍﻣـﻢ ﮐـﻨﺪ ...
ﻫﻤـﺎﻥ ﺭﻓﯿﻘـﯽﮐﻪ ﺑﺎﯾـــﺪ ﺑﺎﺷـﺪ ﻭ ﻧﯿـــﺴﺖ ... 
ﻋﺠــﯿﺐ ﺩﻟـــﻢ ﮔــﺮﻓﺘﻪ ﺍﯾـﻨــــــــﺮﻭﺯﻫﺎ ...


پ.ن: عجیب دلم نگرفته چون مطلب کپی شده دیگه دست توش نبردم اما بد جور نیازمند رفیق فابریکم بد آقا بد