ﺩﻟـــﻢ ﻫــــﻮﺱ ﯾـــــﮏ ﺩﻭﺳـــﺖ ﮐـــﺮﺩﻩ ...
ﯾــــﮏ ﺭﻓﯿــــﻖِ ﺷــﺶ ﺩﺍﻧــــــﮓ ...
ﯾــــــﮏ ﺁﺭﺍﻡِ ﺩﻝ ...
ﮐﺴـﯽ ﮐـﻪ ﺍﻣﺘﺤـﺎﻧـﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﻓـﺎﻗـــﺖ ﭘـﺲ ﺩﺍﺩﻩ ... ﻭ ﺩﯾـــﮕﺮ ﻣﺤـــﮏ ﺯﺩﻧــــﯽ ﺩﺭ ﮐـﺎﺭ ﻧــﺒـﺎﺷﺪ ...
ﺭﻓﯿـﻘﯽ ﮐــﻪ ﻣــﻦ ﻧـﮕــﻮﯾـــﻢ ﻭ ﺍﻭ ﺑــــﺸﻨﻮﺩ ...
ﺑﺨــﻨﺪﻡ ﻭ ﺣـﺠﻢ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻨــﺩﻩ ﺍﻡ ﺑــﺒﯿـﻨﺪ ...
ﺭﻓﯿﻘـﯽ ﮐﻪ ﺑﮕـﻮﯾـﻢ ﺑـﺮﻭ ، ﺑﻤــﺎﻧﺪ ﻭ ﺁﺭﺍﻣـﻢ ﮐـﻨﺪ ...
ﻫﻤـﺎﻥ ﺭﻓﯿﻘـﯽﮐﻪ ﺑﺎﯾـــﺪ ﺑﺎﺷـﺪ ﻭ ﻧﯿـــﺴﺖ ...
ﻋﺠــﯿﺐ ﺩﻟـــﻢ ﮔــﺮﻓﺘﻪ ﺍﯾـﻨــــــــﺮﻭﺯﻫﺎ ...
پ.ن: عجیب دلم نگرفته چون مطلب کپی شده دیگه دست توش نبردم اما بد جور نیازمند رفیق فابریکم بد آقا بد
یه کمی از دلخوشیت بگو
مردیم از بس از دلتنگی و... گفتی
برقرار و شادمان باشی